Na 15 seizoenen nemen Astrid en Johan in juni 2025 afscheid van het Teaterkafee.
Met hun eerste openingsdag op 1 april 2010 – en nee, dat was geen aprilgrap – startten Astrid en Johan hun avontuur in het Teaterkafee. Nu, 15 jaar later, nemen ze afscheid en blikken ze terug op een periode vol onvergetelijke momenten.
"We hebben altijd gewerkt volgens een duidelijk recept," vertelt Astrid. "Johan in de keuken, ik in de zaal. Elk op onze plek, zonder met elkaar te bemoeien. Dat werkte gewoon. Zo hebben we samen een bloeiend Teaterkafee opgebouwd." Johan knikt bevestigend: "Het geheim is simpel: teamwork, en elk doet waar die goed in is."
De beginjaren
Astrid herinnert zich de eerste dagen nog levendig: "Onze vuurdoop kwam er meteen: twee uitverkochte schouwburgen met pauze. Dat was intens! Maar we dachten meteen: ‘Oké, nu weten we hoe het moet, we gaan ervoor.’" Johan vult aan: "We hadden toen nog geen professionele keuken, enkel een huishoudstoofje. Daar moet je nu niet meer aan denken!"
Naast het café waren ze in de beginjaren ook conciërge in De Spil. "We woonden boven," vertelt Astrid, "dus we leefden echt in én met het Teaterkafee."
De artiesten: verhalen om te koesteren
Met de jaren bouwden Astrid en Johan een band op met talloze artiesten. Sommige momenten zijn hen voor altijd bijgebleven. Astrid glimlacht: "Nigel Williams is iemand die altijd vol lof is. Als hij binnenkomt, gaat hij meteen aan tafel zitten en maakt hij een praatje. Die warmte is echt bijzonder." Johan lacht: "En I Muvrini! Die zangers kwamen na hun concert allemaal het café binnen en hebben hier spontaan een lied gezongen, een mini concert. Dat zijn momenten die blijven hangen, Astrid was erbij, ik lag toen al in bed."
Over de meest bijzondere eisen van de artiesten vertelt Johan: "Heather Nova vroeg ooit een specifiek soort bonen ('1 tin organic adzuki beans' stond er in haar rider). Ik heb die overal moeten zoeken, tot ik ze uiteindelijk vond bij De Lochting. Maar ze was wel supervriendelijk!" Astrid voegt eraan toe: "Of dat ene jaar dat een artiest specifiek halal eten vroeg... nét tijdens het Suikerfeest, waardoor alles dicht was. Dat was een hele zoektocht!"
Handtekeningen met een verhaal
Een traditie die Astrid in de beginjaren startte, was het verzamelen van handtekeningen op canvassen. Deze hangen overal in het café en ondertussen ook een aantal bij hen thuis, en zijn een blijvende herinnering aan de artiesten die hier kwamen eten. "Soms vroegen we per ongeluk een handtekening aan de verkeerde persoon," lacht Astrid, "zoals aan een technieker in plaats van de artiest."
Ze vertelt trots over enkele bijzondere exemplaren: "Kamagurka en Herr Seele maakten een cowboy Henk-illustratie, en Arno schreef ‘Lang leve de mossels!’ Dat moet nog ingekaderd worden." Johan: "Philip Catherine weigerde dan weer een handtekening te zetten, maar dat hoort er ook bij."
Soms reageerden artiesten op elkaars handtekeningen. Astrid vertelt: "Patrick Riguelle schreef bijvoorbeeld naast Willem Vermanderes handtekening dat hij zijn eerste gitaarkastje maakte. En Philip Geubels en Alex Agnew begonnen elkaar te overtreffen met tekeningen. Die canvassen zijn echt kleine kunstwerken."
Het afscheid
Na 15 jaar is het tijd om het Teaterkafee los te laten. "We worden wat ouder," vertelt Astrid. "Het is tijd om te genieten van wat rust en meer tijd voor elkaar." Johan droomt van terugkeren naar de Westhoek: "Daar ligt mijn hart."
Maar één ding is zeker: Astrid en Johan kijken met trots terug. "We hebben dit met veel liefde gedaan, maar ook dankzij de steun van onze medewerkers en het team van De Spil. Maar we gaan nog het seizoen met plezier afwerken.”
---
We gaan op zoek naar een nieuwe uitbater voor het Teaterkafee. Interesse en wil je graag op de hoogte gehouden worden? Mail dan naar info@despil.be.
