Pietà

De Pietà. Is er een meer iconisch, meer universeel beeld denkbaar dan dat van een moeder, beschermend en liefdevol gebogen over het dode kind in haar armen? Muziek uit de renaissance en de barok combineert naadloos met hedendaagse werken, en spint over de eeuwen heen één rode draad: hoe, in de menselijke zoektocht naar verbondenheid met het goddelijke, Maria - de oermoeder - als ultieme verlosser het symbool wordt van onvoorwaardelijke liefde.

De Pietà, een klassiek beeld uit de christelijke kunst, toont de maagd Maria in een sobere omgeving zonder afleiding, met de armen om een volwassen Jezus op haar schoot: op het dode lichaam zijn de wonden van zijn kruisiging nog vers, het hoofd hangt levenloos achterover. Een rauw en intens beeld, dat echter niet alleen verdriet en verlies voorstelt. Het herinnert ons ook aan de oerliefde van een moeder voor haar kind, aan de kracht en verlossing die in haar verscholen zit.

De rustige, langzame en bijna sacrale muziek van de Slowaakse Vladimir Godar slaat moeiteloos de brug tussen de polyfonie van Giaches de Wert, het sprankelende Stabat Mater van Vivaldi en de door diep geloof geïnspireerde composities van hedendaagse meesters zoals Arvo Pärt en James MacMillan. Het ultieme drama van een moeder die haar kind verliest krijgt een diepere betekenis in al deze muziek - de bittere droefheid komt hand in hand met hoop op aanvaarding en het ervaren van absolute liefde.